جامعه شناسی شهری
سارا فرهپور؛ سینا رزاقی اصل
چکیده
فضاهای شهری بهویژه در بافتهای تاریخی، تحولی را از سر گذراندهاند که حاصل فرایندهای معنازدایی و ارائه صورتبندیهای جدید از بافتهای ناکارآمد شهری است. فرایندی که به افول کیفیت و بهتبع آن دگرگونی زندگی روزمرة ساکنین در این بافتها میانجامد. از آن روی که فضاهای سینماتیک بهعنوان یک فضای برساخته، به بهترین نحو، منطق سرشتنمای ...
بیشتر
فضاهای شهری بهویژه در بافتهای تاریخی، تحولی را از سر گذراندهاند که حاصل فرایندهای معنازدایی و ارائه صورتبندیهای جدید از بافتهای ناکارآمد شهری است. فرایندی که به افول کیفیت و بهتبع آن دگرگونی زندگی روزمرة ساکنین در این بافتها میانجامد. از آن روی که فضاهای سینماتیک بهعنوان یک فضای برساخته، به بهترین نحو، منطق سرشتنمای زندگی روزمرة شهری را منعکس میکنند، نگاه به فضاهای شهری از دریچة سینما، شاید رهیافتی باشد که شیوة نوینی از مواجهه با فضا و تاریخ را ممکن میکند. از اینرو شناسایی و طبقهبندی مضامین شهری و الگوهای غالب زیست روزمرة ساکنین بافت تاریخی تهران، از خلال دادههای تصویری و روایی فیلمهای سینمای ایران هدف اصلی پژوهش است. نوشتار حاضر از روش تحلیل مضمون بهره میبرد و میکوشد تا نگرشی نوین نسبت به تحولات فضایی در محدوده تاریخی تهران اتخاذ نماید. برای این منظور تعداد 30 اثر سینمایی داستانی از سینمای ایران بین سالهای 1398- 1343 بهعنوان حجم نمونه انتخاب شدند. بر اساس یافتههای پژوهش، سینمای ایران تصویری واجد معنا از ارتباط میان سیر تحول فضاهای شهری و الگوهای زیست روزمرة ساکنین بافت تاریخی تهران، ارائه مینماید. این الگوها در قالب پنج مضمون با عناوین استحالة شهری، تحولات بافت اجتماعی محلات تاریخی تهران، گشتن و کاویدن در شهر، زندگی جمعی در خانة کاروانسراگونه و مقاومت در متن زندگی روزمرة محلات تاریخی تهران صورتبندی میگردد. به نظر میرسد که تصویر بازنماییشده از زندگی روزمرة ساکنین این محدوده در فیلمهای سینمای ایران، با عبور از دهههای 70 و 80 بهشدت دچار خدشه شده و فضاهایی که روزگاری بهعنوان جایگاه تعاملات روزمره و شکلگیری کنش و دادخواهی بازتاب مییافتند، امروزه با تزریق معنای جدید به درون بافت و دستکاری تصویر ذهنی شهروندان از این محدوده، به فضاهایی ناامن و جداافتاده از جریان زندگی شهر بدل شدهاند.
پدافند غیرعامل
احمد دانائی نیا؛ مرتضی مجیدی
چکیده
تراکم جمعیتی و ازدحام کاربریهای اداری و خدماتی در بافت تاریخی و فرسوده شهر تهران، دسترسی به سیستم حملونقل آسان و ایمن همچون مترو را به یک ضرورت اجتنابناپذیر تبدیل نموده است. در میان شاخصهای مختلف طراحی مترو، عنصر ورودی که وظیفه برقراری ارتباط فضای داخلی و بیرونی ایستگاه را بر عهده دارد، شاخص مهمی است که از مکانیابی تا طراحی ...
بیشتر
تراکم جمعیتی و ازدحام کاربریهای اداری و خدماتی در بافت تاریخی و فرسوده شهر تهران، دسترسی به سیستم حملونقل آسان و ایمن همچون مترو را به یک ضرورت اجتنابناپذیر تبدیل نموده است. در میان شاخصهای مختلف طراحی مترو، عنصر ورودی که وظیفه برقراری ارتباط فضای داخلی و بیرونی ایستگاه را بر عهده دارد، شاخص مهمی است که از مکانیابی تا طراحی آن، از ظرافت و درعین حال پیچیدگی خاصی برخوردار بوده و نیازمند پیشبینیهای دقیقی است. ایستگاههای مترو به عنوان یکی از مراکز جمعی شهری با اهمیت که در پهنه بافت تاریخی تهران گسترده شده، این امکان را فراهم میکنند که بتوان در مواقع بروز حوادث از آنها برای اسکان موقت و امدادرسانی اضطراری استفاده نمود. به کارگیری الزامات پدافند غیرعامل در طراحی اجزای ایستگاه مترو یکی از مهمترین راههای تأمین امنیت مترو در شرایط بحران است. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی ورودی ایستگاههای مترو در هسته تاریخی شهر تهران مبتنی بر استانداردها و تعیین شاخصهای طراحی ورودی ایستگاه مترو مبتنی بر ملاحظات پدافند غیرعامل است. پژوهش حاضر به صورت کیفی و از نوع کاربردی است. ابتدا با بررسی آییننامهها، شاخصهای طراحی ورودی ایستگاه مترو با توجه به ملاحظات پدافند غیرعامل استخراج گردیده است. شاخصهای استخراج شده با استفاده از فرآیند سلسله مراتبی AHP در منطقه دوازده تهران مورد ارزیابی قرار گرفته و درجه اهمیت (وزن) هریک از معیارها و گزینهها با توجه به آییننامههای یاد شده با استفاده از نرمافزار Expert Choice و اولویتبندی شاخصها مبتنی بر روش تحلیل حساسیت محاسبه شده است. نتایج نشان میدهد که دو معیار «فاصله ساختمان ورودی» تا شریانهای اصلی و «نحوه دسترسی به ورودیها» با وزن نسبی 205/0 و 027/0 به ترتیب، بیشترین و کمترین تأثیر را در طراحی ورودی ایستگاه مترو دارا هستند و بر این اساس، ورودی ایستگاه مترو دروازه دولت با دارا بودن پنج شاخص از نه شاخص استاندارد، بیشترین وزن را به خود اختصاص داده و بهعنوان برترین ورودی ایستگاه تعیین گردیده است.