نوع مقاله : مقاله پژوهشی

چکیده

توسعه سکونتگاه ها، تمرکز جمعیت، پذیرش عملکردهای مختلف و ضعف سازه های انسانی و فیزیکی، توجه به مولفه های فرهنگی ایمنی را افزایش داده است. در این راستا فرهنگ ایمنی ناظر بر اقدامات مهم پیشگیرانه در مواقع بحران های طبیعی و انسانی است. نبود فرهنگ ایمنی در میان مردم، مجریان و دستگاه های اجرایی از مشکلات اساسی برنامه ریزی مدیریت بحران در ایران است. نبود زیرساخت های اجتماعی مقابله با بحران های طبیعی، اثر بخشی اقدامات سازمان های دولتی را با چالش اساسی مواجه کرده است. بنابراین باید بسیاری از گروههای اجتماعی را به عنوان یک فرصت و سرمایه اجتماعی نگریست. هدف این پژوهش شناخت مولفه های موثر و صورت بندی آن ها در ایمنی محیط های اجتماعی است. ایمنی محیط های اجتماعی، توانایی و ظرفیت آن ها را در مقابله با بحران ها افزایش داده و امکان ایجاد هماهنگی های لازم و تداوم و اثربخشی آن را نیز فراهم می کند. این مقاله به سئوالاتی مانند مولفه های موثر در ایمنی محیط های اجتماعی کدام هستند؟ و آیا بین آموزش و بهبود مولفه های ایمنی در محیط های اجتماعی رابطه وجود دارد یا خیر؟ را بررسی و تحلیل می نماید. روش تحقیق پیمایشی، جامعه آماری شهر رشت با 384 نمونه(با استفاده از جدول مورگان) و شیوه نمونه گیری نیز خوشه ای است. یافته های پژوهش نیز شامل صورت بندی مولفه های تاثیرگذار در ایمن سازی محیط های اجتماعی مانند توجه به مولفه های موثر در تدوین اهداف و خط مشی ها در برنامه های مدیریت بحران، مشارکت، سرمایه های اجتماعی، سازگاری، یکپارچگی اجتماعی و نقش آموزش در ایمنی جوامع محلی است.

کلیدواژه‌ها

• مولفه های موثر در ایمنی
• مدیریت بحران
• بحران و ایمنی
• شهر رشت

موضوعات

• برنامه ریزی شهری

عنوان مقاله [English]

Analysis of cultural components on safety of social environments (Case Study: Rasht City)

چکیده [English]

Developing of settlements, concentration of population, increasing of accepting the different functions and weakness of human and physical factors has increased the attention to the safety cultural components. In this regard, safety culture was governing the most important preventive measures at the time of natural and human-made disasters. Lack of safety culture among the people, executives, and the administrative is of the fundamental problems in the crisis management plan in Iran. Social infrastructure to cope with a natural disaster has faced the effectiveness of the actions of government agencies with major challenges. Therefore, we should look the many of social groups as an opportunity and social capital. This descriptive study aimed to identify the effective components and their formulation in the safety of social environments. Communities' safety has increased their capability and capacity to deal with crises and provides the potential of the arrangements required and also provides their continuity and effectiveness. This paper answers the questions such as: what are the effective components in safety of social environments and whether there is a relationship between the education and improvement of the safety components in the social environments? In this survey, the statistical population was Rasht City with 384 samples (using Morgan Table) and we used cluster sampling. Our findings include formulation of the effective components in safeness of the social environments such as considering the effective components in developing objectives and policies in crisis management plans, participation, social capitals, suitability, social integration, and role of education in safety of local societies.

کلیدواژه‌ها [English]

• Cultural components on safety
• Disaster Management
• Crisis and safety
• Rasht city