نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• اسلام کرمی ¹
• پریسا محمدحسینی ²

¹ عضو هیات علمی دانشگاه ازاد اسلامی اردبیل

² مربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

چکیده

مجتمع‌های مسکن مهر نشانه‌ای از معضل افزایش تراکم ساختمانی در شهرسازی امروز محسوب می‌شوند که دارای تبعات اجتماعی بسیاری هستند. مسائل انسانی و اجتماعی که در ساخت این مجتمع‌ها مغفول مانده، به‌واسطه محیط کالبدی قابل اصلاح و بهبود است. از این‌ رو، هدف از تحقیق حاضر که به ‌منظور ارتقای هویت و سرزندگی اجتماعی در ساختارهای معاصر شهری انجام یافته است، بررسی تأثیر فضاهای اجتماع‌پذیر بر پایداری اجتماعی مجتمع‌های مسکونی در نمونه‌های موردی یعنی سه مجتمع مسکن مهر اردبیل، نیایش، وحدت، و اندیشه است. فرضیه تحقیق این است که وجود فضاهای عمومی اجتماع‌پذیر در مجتمع‌های مسکونی مهر اردبیل با پایداری اجتماعی این مجتمع‌ها رابطه معنی‌داری دارد. روش تحقیق مقاله حاضر، روش ترکیبی کمی و کیفی، با استفاده از راهبردهای استدلال منطقی، تطبیقی و همبستگی است. پیمایش از طریق تحلیل داده‌های حاصل از پرسشنامه­ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و تحلیل محتوای مصاحبه‌ها و انجام مشاهدات صورت گرفته است. نتایج حاصل از آزمون داده‌ها مبین این موضوع است که وجود فضاهای اجتماع‌پذیر بر افزایش سطح پایداری اجتماعی در مجتمع‌های مسکونی تأثیرگذار است؛ موضوعی که به وسیله مصاحبه‌ها و مشاهدات نیز تأیید گردید. از طریق انطباق داده‌های حاصل از تحلیل پرسشنامه‌ها، مصاحبه‌ها و مشاهدات، متغیرها و ویژگی‌های محیطی مرتبط با اجتماع‌پذیری فضاهای عمومی مجتمع‌های مسکونی استخراج و دسته‌بندی شد. در پایان اشاره می‌شود که راهکارهای ایجاد فضاهای اجتماع‌پذیر چون فضاهای سبز، فضاهای بازی‌ کودکان، مراکز تجاری و مراکز فرهنگی، اندازه مناسب کالبدی‌_اجتماعی فضا، بهبود آسایش زیستی و تنوع بصری، نقش بسزایی در تأمین اجتماع‌پذیری فضاهای عمومی و از این‌ رو ارتقای پایداری اجتماعی مجتمع‌های مسکونی دارند.

کلیدواژه‌ها

• پایداری اجتماعی
• اجتماع‌پذیری
• مسکن مهر
• مجتمع مسکونی

موضوعات

• پایداری شهری

عنوان مقاله [English]

The Effect of Sociability of Public Places on Social Sustainability in Residential Complexes (case study: Mehr Residential Complex's in Ardabil)

نویسندگان [English]

• Islam Karami ¹
• parisa mohamadhoseini ²

¹ Ardabil Islamic Azad University

چکیده [English]

Mehr housing developments typify the problem of increasing building density in modern urbanism, a state of affairs with manifold repercussions. The Mehr housing complexes in Ardabil consist stereotypically of apartment buildings tightly jammed together, without regard to every environmental and human aspect. As rather densely populated complexes and prospective accommodations for upcoming generations, they warrant serious attention in terms of social sustainability. It is indeed possible to make amends for the human and social aspects overlooked in the original designs by enhancing the physical environment. Hence, the present study explored the role of sociable public spaces in social sustainability of residential complexes, seeking to promote social identity and vitality in contemporary urban structures. The examined cases were three Mehr housing developments in Ardabil, namely Niayesh, Vahdat, and Andisheh. Our hypothesis stated that the presence of sociable public spaces at the concerned developments correlated significantly with their social sustainability. The adopted method combined qualitative and quantitative approaches, and the applied strategies included logical reasoning, comparison, and correlation. At first, documentary and analytical studies were embarked on to extract the facets and variables of social sustainability and sociability of the spaces. To measure the two concepts of “space sociability” and “social sustainability”, the designed models incorporated the spatial-physical components of the former and the human and social dimensions of the latter. Questionnaires designed with respect to the research components were distributed among the local residents. The variables of the two concepts and their correlation at the complexes were interpreted by analyzing the data from the questionnaires through one sample t-test and Pearson’s correlation using SPSS. Results of these analyses suggest that establishing sociable spaces will positively contribute to social sustainability of residential complexes, and that Andisheh exhibits relatively higher levels of the two concepts among the examined cases. The next step involved the analysis of spatial and physical facets of the public spaces of the complexes. The data resulting from the analysis of the questionnaires were related to the results of interviews and observations. The variables and environmental attributes pertaining to the sociability of public spaces of the residential complexes were then extracted and classified. The paper concludes by offering a series of solutions, including provision of sociable spaces such as green areas, children’s playgrounds, and commercial and cultural centers, allowing for proper physical-social sizes of the spaces, enhancing environmental welfare, and taking account of visual diversity, all of which will ensure sociability of public spaces at the residential complexes, thereby promoting social sustainability. Sociable places can be regarded as multi-purpose spaces that can accommodate various activities and appeal to different groups, thus intensifying human interactions. The physical-social size of a space is correlated with the sense of security, sense of affinity, and identification with the environment. Environmental welfare is related to being satisfied with the physical environment and to the desire for spending more time at and relishing the space, whereas visual variety makes the space appealing and inviting.

کلیدواژه‌ها [English]

• Social Sustainability
• Sociability
• Mehr Housing Developments
• Residential Complex