حمل و نقل شهری
شهاب الدین کرمانشاهی؛ محسن صادقی؛ حمید شمعانیان؛ مریم مومنی
چکیده
یکپارچگی ضعیف بین برنامهریزی کاربری زمین و حملونقل میتواند منجر به مشکلات عمدهای از جمله اتلاف منابع برای اصلاح ناهماهنگیها، تعریف کلان پروژههای ناسازگار یا دستکم ناهماهنگ در دو حوزه حملونقل و کاربری زمین و در نتیجه کاهش کارایی مدیریت شهری شود. در ایران، برنامهریزی کاربری زمین در قالب «طرح جامع شهرسازی» و توسعه ...
بیشتر
یکپارچگی ضعیف بین برنامهریزی کاربری زمین و حملونقل میتواند منجر به مشکلات عمدهای از جمله اتلاف منابع برای اصلاح ناهماهنگیها، تعریف کلان پروژههای ناسازگار یا دستکم ناهماهنگ در دو حوزه حملونقل و کاربری زمین و در نتیجه کاهش کارایی مدیریت شهری شود. در ایران، برنامهریزی کاربری زمین در قالب «طرح جامع شهرسازی» و توسعه شبکه حملونقل در قالب «طرح جامع حملونقل» انجام میشود. در این مطالعه روند تهیه و تصویب طرحهای جامع شهرسازی و حملونقل با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته با 20 نفر از متخصصان این دو حوزه مورد بررسی قرار گرفته است. علاوه بر این بررسی اسناد و ضوابط قانونی برای تکمیل مصاحبهها انجام شده است. نتایج این مطالعه نشان میدهد که روند حاکم بر تهیه و تصویب طرحهای جامع حملونقل و شهرسازی تا حد زیادی مستقل از یکدیگر بوده و میتوان گفت هماهنگی بین این دو طرح پایین است. در ادامه، با مرور تجارب خارجی در این زمینه و مصاحبه با مدیران شهری و متخصصان داخلی و خارجی، تلاش شده تا پیشنهاداتی به منظور بهبود هماهنگی بین این دو طرح ارائه شود. همچنین برای راهکارهای پیشنهادی مطرح شده در سه دسته شامل 1) تلفیق طرحهای جامع شهرسازی و حملونقل در قالب یک طرح واحد، 2) تهیه و تصویب همزمان طرحها و 3) اصلاح روند فعلی تصویب طرحهای جامع حملونقل و شهرسازی، چالشهایی با استفاده از نتایج مصاحبهها بیان شده است. در نهایت، با توجه به چالشهای جدی تلفیق و انجام همزمان دو طرح، به نظر میرسد زمینهسازی برای تغییر نگرش در فرآیند تهیه و تصویب طرحها و همچنین توسعه ابزارهای تحلیل یکپارچگی، راهکاری عملیاتی باشد.
