سیستم های مکانی جغرافیایی شهری
امیر باغبان؛ ساجده باغبان خیابانی؛ مژگان ثابت تیموری
چکیده
شهر مشهد، کلانشهری مذهبی و کانون گردشگری زیارت در کشور است که طی دورهای بسیار کوتاه، با هدف توسعه و مدرنسازی و بدون برنامهریزیهای آیندهنگرانه، نسبت به تغییر بافت شهری به ویژه در محدوده حرم مطهر امام رضا (ع) اقدام شدهاست. درحالیکه مدلسازی ناکارآمدی بافتهای شهری، امکان شناسایی عوامل مؤثر در بهینهسازی بافتهای قدیمی ...
بیشتر
شهر مشهد، کلانشهری مذهبی و کانون گردشگری زیارت در کشور است که طی دورهای بسیار کوتاه، با هدف توسعه و مدرنسازی و بدون برنامهریزیهای آیندهنگرانه، نسبت به تغییر بافت شهری به ویژه در محدوده حرم مطهر امام رضا (ع) اقدام شدهاست. درحالیکه مدلسازی ناکارآمدی بافتهای شهری، امکان شناسایی عوامل مؤثر در بهینهسازی بافتهای قدیمی را دارا بوده، از این مزیت در برنامهریزی توسعهای این شهر زیارتی استفاده نشدهاست. به این منظور، پژوهشی با رویکرد توصیفی-تحلیلی و با استفاده از روش جمع وزنی و روشهای آمار فضایی (تکنیک خودهمبستگی فضایی و رگرسیون وزنی جغرافیایی)، با هدف بررسی الگوی فضایی ناکارآمدی در شهر مشهد انجام شد که با تحلیل فضایی و پهنهبندی بافتهای ناکارآمد، به شناسایی عوامل مؤثر بر ناکارآمدی این شهر اقدام نمود. نتایج حاصل از تکنیک جمع وزنی، بیانگر ناکارآمدی بیشتر پهنههای حاشیهای شهر مشهد، نسبت به مناطق میانی بود. همچنین کاربرد تکنیک موران در این پژوهش نشانداد که این ضریب در بافتهای ناکارآمد، مثبت (1/0) بود که بیانگر پیروی بافتهای ناکارآمد این شهر از توزیع خوشهای است. از سوی دیگر، محاسبه آماره گیتس-اورد-جی نیز بیانگر تمرکز بالای خوشههای ناکارآمد با غالبیت خوشههای داغ (حدود 30درصد) بود. نتایج حاصل از مدلسازی متغیرهای پژوهش نیز بیانگر تأثیر دو متغیر ریزدانگی، نسبت واحدهای استیجاری و تعداد ساختمانهای کمدوام بر ناکارآمدی بافتها بود. نتیجه برازش مدلهای مورد استفاده در این پژوهش نشانداد که میزان ناکارآمدی، توزیع خوشهای و عوامل مؤثر بر توزیع خوشهای بر ناکارآمدی بافتهای غیررسمی و حاشیهای، بیش از بافتهای مرکزی بود که این نتیجه بر اولویت نیاز به مداخله مؤثر در بافتهای حاشیهای به عنوان چشمانداز ورود گردشگران و زائران پیاده به شهر مشهد تأکید داشته و ضرورت توجه به تغییر راهبردهای مورد نظر متناسب با انواع بافتهای ناکارآمد را یادآورمیشود.
